اثرات پویای حجم کل بدهی ها بر بخش حقیقی اقتصاد ایران: رهیافت بیزی

در پژوهش حاضر به بررسی اثرات پویای حجم کل بدهی ها بر بخش حقیقی اقتصاد ایران طی دوره زمانی ۱۳۶۰ تا ۱۳۹۰ و ارزیابی آن به عنوان سازوکار هشداردهنده وقوع بحران مالی پرداخته شده است. به منظور بررسی اهداف و آزمون فرضیات، از برآورد الگوی اقتصادسنجی خودرگرسیون برداری بیزی و همچنین شبیه سازی سناریوهایی نظیر کاهش حجم کل بدهی ها تا نزدیکی صفر یا نصف مقدار اولیه و افزایش حجم کل بدهی ها تا دو برابر استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد حجم کل بدهی ها بر بخش حقیقی اقتصاد ایران طی دوره مورد مطالعه اثرگذار بوده، به طوری که افزایش حجم کل بدهی ها در ابتدا از طریق ایجاد اعتبار و افزایش در عرضه نقدینگی سبب افزایش در رشد اقتصادی شده که می تواند اثر مثبت بر بخش حقیقی اقتصاد داشته باشد، اما به تدریج روند اثرگذاری این متغیر به دلیل تأثیر منفی که بر سرمایه گذاری ناخالص داخلی کشور می گذارد، تغییر پیدا می کند و اثرات منفی بر بخش حقیقی اقتصاد بر جای می گذارد، درحالی که بازخورد کمی از فعالیت های حقیقی اقتصادی بر حجم کل بدهی ها مشاهده شده است.